Kodeks WĘDROWNICZY

Czuwaj !

W poniższym poście chciałabym opisać coś bardzo ważnego dla wędrownika, czyli Kodeks wędrowniczy, w którego w skład wchodzą mądre, zrozumiałe i proste zbiory pewnych zasad życiowych jakimi powinni kierować się wędrownicy.

Warto zaznaczyć przede wszystkim na czym opiera się wędrownictwo i kim jest wędrownik.

Być wędrownikiem to niemała sztuka, a dostępna tylko dla tych, którzy posiadają prawdziwie harcerską postawę.

 Powyższe zdanie wyraźnie zaznacza, że wędrownictwo nie  jest wcale takie proste. Każdy wędrownik powinien wiedzieć jak zachowywać się należy i przede wszystkim jak postępować.

Wędrownikowi nie wystarcza znajomość miejsca zamieszkania, wędrownika ciekawi świat, wędrownik, patrząc w swą przyszłość, pragnie odnaleźć własną ścieżkę.

Wędrowanie to znacznie więcej niż przemierzanie kilometrów czy wytrwałość fizyczna. To sztuka wchłaniania życia, które nas otacza, to oczy i uszy otwarte, to tajemnica współodczuwania przyrody i człowieka.Właśnie ! Wędrownikiem nie może być osobą, która nie chce działać, nie chce się rozwijać. Pomimo tego, że wędrownikiem można być już od 16 lat, czyli posiada się już wiedzę nabytą w szkole, takiej osobie to nie wystarcza. Wędrownik pragnie wiedzieć jak najwięcej, uczy się rzeczy "ponad programowych"(nie koniecznie chodzi tu o szkołę), realizuje różnego typu przedsięwzięcia aby wiedza jego mogła rozwijać się w dalszym kierunku, a nie stać w miejscu bo jak mówi pewnie wszystkim znany cytat : "kto stoi w miejscu, ten się cofa".

Wędrownik - jest zawsze gotów nieść pomoc.

Proste zdanie, w łatwy sposób wyrażające jakie czyny podejmuje wędrownik. Każdego dnia, każdy z Nas spełnia różne dobre uczynki, ale wędrownik, czuje niedosyt. Nie wystarcza mu pomoc w porządkach domowych czy grabienie liści. Wędrownik podejmuje się bardziej widocznych działań na rzecz innych  i chętnie innym pomaga.

Wędrownik - jest przyjacielem całego świata. Wędrownika ciągnie siła nieprzeparta w dal na coraz to nowe, nieznane szlaki, nie pozwala zastygnąć mu w wygodnym, osiadłym życiu, toczącym się zbyt wolno. Wędrownik - spostrzega urok życia wszędzie, gdziekolwiek się znajdzie, gdyż odkrywa to, czego inni w pozornej monotonii codziennych dni dopatrzyć się nie umieją.

Wędrownik zna radość trudnych zwycięstw, urok przyrody, piękno zdobywania samotnie niewydeptanych ścieżek.

Wędrownik - stale uprawia wędrówki, wędruje w zimie, w lecie, na wsi, w mieście, tropi miejsca, gdzie może być pożyteczny.

Wędrownik to po prostu osoba, która chce działać, która chce coś robić, nie chce zostać w tyle inie mieć okazji poznawania tego co poznają inni czyli, życia, świata.

Drogę jego wędrówki wyznaczają wartości zawarte w Prawie i Przyrzeczeniu Harcerskim.

DEWIZA WĘDROWNICZA

WYJDŹ W ŚWIAT, ZOBACZ, POMYŚL, POMÓŻ - CZYLI DZIAŁAJ.

 Dewiza namawia nas do aktywności i służby. Jest ona zaproszeniem do pracy nad sobą, do szukania miejsca w społeczeństwie.

Wyjdź w świat,  z szeroko otwartymi oczami i uszami, by jak najwięcej zobaczyć, poznać, zrozumieć i doświadczyć, by poznawać !

Myślenie jest kluczem do zdobywania wiedzy, a wiedza to klucz do poznawania świata. Przez myślenie możemy zrozumieć istotę otaczającego nas świata, kreować swoje postawy, wpływać na swoje zachowania, projektować i podejmować różne formy aktywności, zadania, a tym samym odczuwać radość, satysfakcję z rozwiązania kolejnego napotkanego problemu ! Nasze wędrownicze działanie musi mieć konkretny cel, wymiar, sens i być w swej naturze dobre i użyteczne !

Czuwaj !

sam.Ewelina Minta

 :)

Czuwaj ! W poniższym poście chciałabym przybliżyć wszystkim symbolikę watry wędrowniczej oraz przedstawić tu co ja osobiście myślę na temat poszczególnych jej elementów.

Symbolika watry wędrowniczej

Symbol watry wędrowniczej znajduje się na naramienniku, który każdy wędrownik zdobywa po pozytywnym zaliczeniu próby. Symbolika watry wędrowniczej jest bardzo prosta i konkretna. Całość znajduje się na zielony tle, który symbolizuje świadomą życiową wędrówkę po tle harcerskiego życia.  Symbolem watry wędrowniczej jest ognisko, które ułożone jest w sposób skautowy i oznaczający symbol ciepła, bliskości, więzi, domu, rodziny, wiedzy i energii. Z tegoż ogniska wychodzą trzy płomienie – symbol dążenia do doskonałości.
Pierwszy (najmniejszy) płomień, który symbolizuje siłę ciała oznacza wędrówkę fizyczną, której zadaniem jest wyrabianie silnej woli u wędrownika, pokonywanie jego słabości oraz skupienie się na pojęciu  „w zdrowym ciele zdrowy duch”.
Drugi (środkowy) płomień jest symbolem siły rozumu. Tutaj wędrownik pokazuje jak bardzo ciekawi go świat, jak stara się odnaleźć dziedzinę życia, w której chce się specjalizować, w której chce dążyć do mistrzostwa. Wędrownik nie powinien zajmować się tylko tym co otacza go w najbliższych  granicach, ale powinien wychodzić  w świat, szukać, dowiadywać się więcej. Przede wszystkim nie stać w cieniu !
Trzeci, a zarazem największy płomień wędrowniczej watry symbolizuje  siłę ducha. Każdemu w życiu jest na pewno trudno bronić swoich zasad moralny, ponieważ dzisiejszy świat zmusza nas do naginania swoich zasad. Wędrownik na podstawie Prawa oraz Przyrzeczenia buduje swój system moralny, określa swoje indywidualne zasady i BRONI ich ! Zasady te są jego fundamentem, na którego podstawie żyje i podąża.
Wędrownicza watra składa się również z trzech polan ogniska. To właśnie te polana ułożone są w sposób skautowy, aby w swój sposób oznaczały długotrwałe palenie się ogniska, czyli oznaczały  zasady-elementy wędrowniczej pracy.
Pierwsze polano symbolizuje służbę. Wędrownik podejmuje się stałej oraz świadomej służby na rzecz innych.  Nie zostawia swojej energii tylko dla siebie ale pomaga innym i właśnie to sprawia mu satysfakcję z wykonywanej pracy.
Drugie polano symbolizuje „szukanie miejsca w społeczeństwie”. Wędrownik to nie tylko dobry harcerz ale także dobry uczeń, student, mąż czy żona. Zadaniem wędrownictwa jest przygotowanie ludzi do życia w normalnym świecie – do samorealizacji siebie. Wędrownictwo jest drogą nie celem.
Trzecie polano symbolizuje samodoskonalenie się. Wędrownik jest to osoba na tyle dojrzała, która potrafi podjąć samodzielnie decyzję oraz potrafi być coraz lepszym. Wędrownik wyznacza sobie kolejne granice własnych możliwości dąży do ich przekraczania.
Podsumowując. Symbol wędrowniczej watry pokazuje w jaki sposób wędrownik powinien podążać, w jaki sposób powinien działać i jakim powinien być wartościowym człowiekiem.

 sam. Ewelina Minta
Czuwaj !

Czu, czuj, Czuwaj !

7 drużyna  wędrownicza za patrona obrała sobie Bolesława III Krzywoustego, ponieważ uznała tą postać za wartą uwagi i uznania. Bolesław Krzywousty urodził się 20 sierpnia 1086 roku, a zmarł 28 października 1138 roku. Bolesław był księciem małopolski, śląsku oraz Sandomierza w latach 1102 – 1107, natomiast księciem polski w latach 1107-1138. Bolesław Krzywousty pochodził z dynastii Piastów, był synem Władysława I Hermana i Judyty czeskiej.  Jego żoną była Zbysława Światopełkówna Salomea z Bergu. Bolesław Krzywousty był bardzo oddanym władcą. Podczas swojej władzy stoczył wiele walk oraz bitew a także zmierzył walkę z swoim bratem. Bolesław rywalizował o władzę ze swoim bratem-Zbigniewem. Doszło do wojny, którą Zbigniew przegrał. Został więc wygnany z kraju. Pod koniec  1112 r. Krzywousty wezwał swego brata do powrotu, obiecując mu przebaczenie oraz nadanie kilku grodów. Zbigniew zgodził się. Jednak kiedy szedł, kazał nieść przed sobą goły miecz – co było zaszczytem przysługującym jedynie władcą i wkroczył przy dźwiękach kapeli. rozwścieczony Krzywousty kazał więc oślepić brata. Podobno Zbigniew nie przeżył okrutnie przeprowadzonej egzekucji.  Warto zaznaczyć, że Bolesław  kilkukrotnie schrystianizował  Pomorze.   W roku 1138 Bolesław Krzywousty spisał testament, aby zapobiec walk między synami, który uznano za początek rozbicia dzielnicowego. Bolesław miał 5 synów : Władysława (Wygnańca), Bolesława (Kędzierzawego), Mieszka (Starego), Henryka (Sandomierskiego) oraz Kazimierza (Sprawiedliwego), który najprawdopodobniej urodził się już po śmierci ojca, dlatego też nie został uwzględniony w ojcowskim testamencie , w którym podzielił on państwo pomiędzy synów i ustanowił dwie zasady: senioratu-władzę zwierzchnią miał posiadać najstarszy z rodu + dzielnicę senioralną oraz pryncypatu-senior prowadzi politykę obronną, utrzymuje wojsko, zarządza twierdzami.  Dokument ten niestety ale nie zachował się jednak do czasów dzisiejszych. Jego treść można poznać dzięki zapisom w kronikach, które jednak często bywają ze sobą sprzeczne.

Ciekawostką dotyczącą Bolesława Krzywoustego jest to że, Bolesław Krzywousty zyskał ten przydomek za sprawą twarzy, zniekształconej w młodości przez wrzód lub ranę. Legenda natomiast głosi, że grymas na jego twarzy utrwalił się, gdy patrzył na uległość ojca wobec Niemców i Czechów oraz na sposób sprawowania przez niego władzy

Mam nadzieję że w ten sposób przedstawiłam Ci tę postać, wartą uwagi
Czuwaj ! :)