Trzy ważne postacie w harcerstwie Polskim

Andrzej Małkowski

Andrzej Małkowski (1888-1919) - był twórcą polskiego skautingu, a wcześniej działaczem organizacji niepodległościowej. Redagował wychodzącego we Lwowie "Skauta". W 1913r. zamieszkał wraz z żoną Olgą w Zakopanem, tworząc tam silny ruch harcerski. W 1914r.wydał książkę "Jak skauci pracują". W tym też roku wstąpił do Legionów Polskich. Opuścił je po odmowie złożenia przysięgi na wierność cesarzowi austriackiemu. Powrócił do Zakopanego i wspólnie z żoną planował zbrojne wystąpienie przeciwko zaborcom. Przy pomocy zakopiańskich skautów przygotował się do niego, gromadząc broń i ukrywając ją w górach. Zagrożony aresztowaniem, razem z Olgą na początku 1915 r. opuścił Zakopane i po krótkim pobycie w Europie wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Tam organizował wśród Polonii drużyny harcerskie. Zaciągnął się do armii kanadyjskiej, z którą przybył do Europy. We Francji wstąpił do armii gen. J. Hallera.

 

Olga Drahonowska - Małkowska

Olga Drahonowska - Małkowska ( 1888-1979) - należała do Towarzystwa Gimnastycznego ''Sokół'', była działaczką ''Zarzewia'' i ''Eleusis'', została współtwórczynią harcerstwa żeńskiego, drużynową III Lwowskiej Drużyny i. Emilii Plater i weszła w skład Naczelnej Komendy Skautowej we Lwowie. W okresie międzywojennym kierowała założoną przez siebie Harcerską Szkołą Pracy w Sromowcach Wyżnych w Pieninach, znaną jako "Cisowy Dworek". Była czynną działaczką ruchu skautowego, członkinią Światowego Komitetu Skautek. W czasie II Wojny Światowej znalazła się w Wielkiej Brytanii, gdzie prowadziła szkołę dla polskich dzieci i pełniła funkcję przewodniczącej Tymczasowego Komitetu Harcerskiego ( później Komitetu Naczelnego ZHP na czas wojny). W 1961r. wróciła do Polski. Ostatnie lata życia spędziła w Zakopanem. Zmarła 15 stycznia 1979r. w 60 rocznicę śmierci Andrzeja. Mogiła Olgi, a także symboliczny grób Andrzeja Małkowskiego znajdują się na zakopiańskim cmentarzu przy ul. Nowotarskiej.

Aleksander Kamiński

Aleksander Kamiński (1903-1978) - swoją harcerską pracę w dużej mierze poświęcił stworzeniu ruchu zuchowego, odmiennego od skautowych "wilcząt" (podstawą zuchowania stała się zabawa tematyczna nawiązująca do spraw biskich polskiemu dziecku). W czasie II Wojny Światowej redagował "Biuletyn Informacyjny" - największe pismo konspiracyjne. Kierował również podziemną organizacją "Wawer" i współpracował z kierownictwem Szarych Szeregów. Po wojnie włączył się w odbudowę ZHP. Z powodu swoich przekonań został odsunięty od pracy w harcerstwie (1947r.). W grudniu 1956 r. był jednym z pomysłodawców i realizatorów idei odrodzenia harcerstwa. Podczas Zjazdu Łódzkiego został wybrany na przewodniczącego Naczelnej Rady Harcerskiej. Aleksander Kamiński był historykiem i pedagogiem, zajmował się pedagogiką społeczną. Zasłynął jako autor opowieści z życia konspiracyjnego harcerstwa "Kamienie na Szaniec", a także zuchowej trylogii : "Antek Cwaniak", "Książka wodza zuchów", " Krąg rady" oraz biografii pt.; "Andrzej Małkowski".